Ja, ik heb een pensioengat, in de financiële zin van het woord. Maar dat is geen probleem. Daar hebben we voorzorgsmaatregelen voor getroffen.
Wat ik bedoel is het spreekwoordelijke gat, waar je na je pensioen in schijnt te vallen. Ik dacht, dat overkomt mij niet. Ik heb genoeg plannen, en ik heb zat hobby's waar ik me mee bezig kan houden. Ik kan nu eindeloos achter mijn laptop zitten, woordenboeken en grammatica’s doorbladeren, hardlopen, de lijst met klusjes afwerken die ik voor dit moment had laten liggen. Dus… geen probleem om mijn tijd te vullen zou je zeggen.
Mijn pensioen ging in per 1 april 2025. Nee, geen grap. Maar ik had nog voldoende vrije dagen om drie weken vrij te nemen. Zodoende heb ik alvast een voorschot genomen op m'n pensioen. En wat gebeurt er? De eerste vrije dag, na het ontbijt en uitgebreid lezen van de krant, zit ik voor me uit te kijken en me af te vragen wat ik zal gaan doen. Keuze genoeg, maar bij alles denk ik… ach, dat kan morgen ook, of overmorgen, of volgende week. Een rare gewaarwording. Wat is dit? Is dit dat gat waar ik in ga vallen? Inmiddels gaat het wennen, en begin ik langzaamaan van een nieuwe structuur, een nieuw ritme te vinden. Pensionados die mij voorgingen vertelden dat ze zoiets ook hadden gehad. En dat het wel goed komt. Daar twijfel ik niet aan, en ik lig er ook echt niet wakker van.
Maar daar is’ie dus, mijn eigen pensioengat 😀